امضای دیجیتال چیست ؟

در واقع منظور از کلید همان امضای دیجیتال است که به شخص داده می شود. با استفاده از این امضای دیجیتال، دو نفر به راحتی می توانند با ایجاد امنیت کافی اطلاعاتشان را بر روی انواع بسترهای الکترونیکی به هم دیگر ارسال کنند.  به این صورت که اگر فردی قصد دسترسی و ایجاد تغییرات را بر روی داده ها داشته باشد، به وسیله ی همین کلیدها مشخص می شود که اطلاعات توسط شخص دیگری مشاهده و یا دستکاری شده است و دیگر آن را نمی پذیرد. از این امضا می توان بر روی همه ی رسانه های الکتریکی جهت تبادل اطلاعات استفاده کرد. امضای دیجیتال در بانکداری اینترنتی و الکترونیکی به دلیل امنیتی که فراهم می کند بیش از هر جای دیگری مورد استفاده قرار می گیرد.

البته یک نوع امضای الکترونیکی نیز وجود دارد که در واقع همان شکل اسکن شده ی امضای واقعی هر فرد است. از این امضا بیشتر در سازمان ها و نهاد ها و ارگان ها و در سیستم های اتوماسیون اداری استفاده می شود. امضای الکترونیکی تنها یک رمز عبور ارائه داده و در صورت هرگونه دستکاری بر روی سند، این تغییرات  مشخص نمی شود. به گونه ای که امضای الکترونیکی به هیچ صورت موجب سازمان دهی جهت تصدیق اسناد نمی شود. در صورتی که امضای دیجیتال در واقع همان اثر انگشت افراد در قالب برخی کدهای دیجیتالی است که از استانداردهای خاصی پیروی می کند. این استاندارد شامل مجموعه ای است که از سخت افزار و نرم افزار و تمامی دستورالعمل های موردنیاز جهت مدیریت و سیاست افراد و توزیع و استفاده و ذخیره و ابطال گواهی های دیجیتالی تشکیل شده است.

 این استاندارد بالاترین سطح ایمنی و پذیرش جهانی را دارد و با استفاده از یک نوع تکنولوژی مخصوصی از امضای الکترونیکی، یک امضای دیجیتالی ارائه می دهد. امضای دیجیتالی دارای تمامی ماهیت ها از قبیل تصدیق هویت و امانت داری و محرمانه بودن و غیرقابل انکار بودن را می باشد و موجب تامین تمامی موارد ذکر شده می گردد. این امضا برای هر فرد منحصر به فرد بوده و در واقع می توان گفت که یک فرایند رمزنگاری نامتقارن می باشد که از یک نوع مکانیزم امنیتی پیروی می کند و وابسته به دو کلید عمومی و خصوصی می باشد. و از این دو کلید در زمان تبادل اطلاعات و رمزگشایی آن بعد از دریافت استفاده می شود.