ICO اولین مدل از عرضه اولیه در بازار ارزهای دیجیتال است که بسیاری از معروف ترین ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، اتریوم و … بر اساس آن به بازار معرفی شده اند. در واقع ICO مدلی از عرضه اولیه است که خود بلاک چین آن را پیش بینی کرده بود. بر اساس این مدل هر توسعه دهنده ای که بخواهد روی یک شبکه بلاک چین جدید کار کند یا این که بر اساس یک شبکه بلاک چین ایجاد شده برنامه ای را تعریف کند بتواند بر اساس آن جذب سرمایه کند. این برنامه و کاربرد هر چقدر جذاب تر باشد سرمایه گذار بیشتر جذب آن می شود. چرا که سرمایه گذاران به خوبی می دانند یک ICO موفق می تواند تا هزار درصد سود داشته باشد. این جذابیت بالا باعث شد که بسیاری چشم بسته به ICO ها اعتماد کنند و در نتیجه ضررهای هنگفتی را تجربه کنند.
برای درک ICO ها باید با مفهوم کاربردی در بازار ارزهای دیجیتال آشنا شویم. در واقع بلاک چین شبکه ای جدید است که بر اساس تمرکز زدایی کار می کند. این شکبه هیچ سرور یا دیتا سنتری درون خود ندارد و هیچ تمرکز اطلاعاتی در آن وجود ندارد. از این رو هر اتفاق جدید و کاربری نوینی که می خواهد در بلاک چین فعالیت کند عملا باید از نوع ایجاد شود. در کلام ساده تر کاربردی های عمومی و معمولی که امروز در دنیای حقیقی یا اینترنتی وجود دارد بر اساس تمرکز اطلاعات ایجاد شده است. بلاک چین اگر می خواهد رشد کند باید غالب این کاربری ها را بر اساس فرمول جدید خود معرفی کند. بلاک چین همان انتقال سرمایه از نقطه به نقطه دیگر است که در سیستم عادی وجود دارد، با این تفاوت که در بلاک چین این انتقال بدون تمرکز اطلاعات و رهگیری آن صورت می گیرد. این موضوع عملا باعث شده است که بلاک چین برای همیشه محتاج توسعه دهندگان خود باشد و همیشه منتظر یک برنامه یا کاربری جدید است. ICO راهی است که باعث می شود این اتفاق سریعتر رخ بدهد.
ICO، نشانه ضعف بلاک چین
نکته مهمی که در این بین وجود دارد این است که ICO مدل پیش بینی شده توسط خود سیستم بلاک چین بود. در واقع در این مدل هیچ واسطه یا ناظری وجود ندارد و عملا هیچ گونه احراز هویتی از صاحبان ICO صورت نمی گیرد. بر این اساس کم کم ICO ها توخالی و پوچ شدند. در کلام ساده تر بسیاری از ICO ها کم کم متوجه شده اند که می توانند با فریب و جذب مخاطب و سرمایه گذار بر اساس یک برنامه توخالی و فریبنده می توانند سرمایه باد آورده بسیار بزرگی را به دست بیاورند. سرمایه ای که عملا هیچ نظارتی روی آن صورت نمی گیرد و عملا رهگیری آن غیر ممکن است. این موضوع به نوعی ضعف بلاک چین را نشان داد.
در کلام ساده تر بلاک چین با حذف ناظر از بازار و تمرکززدایی گرچه کاربری را سریع تر و راحت تر کرد اما عملا راه ورود کلاهبرداران و متقلبان به این بازار را نیز هموارتر کرد. در واقع بلاک چین ICO بر اساس اعتماد معرفی کرد. چیزی که انسان امروزی کمتر آن را درک می کند!
بنابراین عملا ICO بدون در نظر گرفتن ناظر بازار و بدون در نظر گرفتن امکان تقلب ضرر زیادی به بسیاری از سرمایه گذاران زد. این موضوع باعث شد که بسیاری دیگر اعتماد خودشان را به بازار از دست بدهند و یا حداقل دیگر سراغ ICO ها نروند.
بلاک چین با این مشکل ICO برای اولین بار به یک چالش جدی برخورد کرد. چالشی که به نظر می رسید باید با ایجاد یک ناظر در بازار همراه باشد. اما ایجاد ناظر در بازار یعنی ایجاد یک تمرکز و این چیزی نیست که بلاک چین به خاطر آن خلق شده است.
بنابراین کسانی که در بازار بودند و فعالان اقتصادی باید راه حلی برای این موضوع پیدا می کردند. اتفاقی که بعد ها به IEO ختم شد.
راه حلی که موثر بود
ICO عملا یک پروژه شکست خورده در بلاک چین محسوب می شود که دیگر امروزه کمتر کسی سراغ آن می رود. بازار داغی که چند سال قبل هر سرمایه گذاری را وسوسه می کرد امروز تبدیل به یک متروکه شده است که شاید کمتر کسی دیگر بخواهد از کنار آن عبور کند.
از این رو بازار به واقع دچار یک خطر بسیار بزرگ شد. خطری که می توانست به نابودی بلاک چین ختم شود. اما صرافی ها که تمام سرمایه آن ها و سودآوریشان در گرو همین بازار است، یک راهکار جالب به بازار ارائه دادند. صرافی ها به نوعی با فدا کردن خود راه عرضه های اولیه به بازار را باز نگه داشتند.
در واقع ICO ها توسط صرافی ها به IEO تبدیل شدند. به این ترتیب صرافی ها با گرو گذاشتن اعتبار خودشان سعی کردن اعتماد سرمایه گذاران را به سمت خود جذب کنند. بدین ترتیب کم کم سرمایه ها به سمت عرضه های اولیه برگشت و این گونه بلاک چین با رضایت به ایجاد یک ناظر نیمه متمرکز مانند صرافی از یک خطر بزرگ جان سالم به در برد.
پایان سخن
به طور کلی می توان اینگونه گفت که ICO ها اولین نوع عرضه اولیه در بازار است که امروز کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. ICO بر اساس اعتماد به توسعه دهندگان ایجاد شد، اما بعد از مدتی به خاطر جذب سرمایه های بزرگ عملا کلاهبرداران سریع به آن حمله کردند و به نوعی ICO را به نابودی کشاندند.
در کل می توان گفت که ICO نسل اول عرضه اولیه بود که بازار با آن راه اندازی شد. اما حجم بالای معاملات و ارزش بالای بازار عملا از عهده این نوع عرضه اولیه خارج بود. از این رو در ادامه مسیر کم کم سایر انواع عرضه های اولیه مانند IEO ها ایجاد شدند. اما به نظر نمی رسد که این نوع عرضه اولیه نیز آخرین آن ها باشد. به هر حال بازار دارد با سرعت رو به جلو پیش می رود و بلاک چین به خوبی درک کرده است که رمز موفقیت در این دنیا داشتن انعطاف است. هر جا و هر زمانی که لازم است باید بازار خودش را تغییر بدهد تا بهترین نتیجه حاصل شود.
